ΣΥΣΤΑΣΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΣΟΔΩΝ - ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΟΔΕΠΟΤΕ ΕΛΛΑΒΑΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ  ΟΛΟΚΛΗΡΗ  Η ΑΝΑΦΟΡΑ  ΠΟΥ ΚΑΤΑΤΕΘΗΚΕ ΑΠΟ  ΕΛΛΗΝΕΣ   ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ Κ.ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΡΧΗΓΟΥΣ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΉΣ  ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΨΑΝ ΤΟΝ ΝΟΜΟ  4389/2016 

ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΣΗΣ ΑΡΜΟΔΙΑΣ ΑΡΧΗΣ

ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΡΟΣ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ

(ΚΑΤ’ΑΡΘΡΟ 10 Συντ.)

ΑΙΤΟΥΜΕΝΟΙ ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΜΕΝΩΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΩΝ

ΤΟΥ/ ΤΗΣ

ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ :______________________________________ TOY ____________________,

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ _________________________________________, Τ.Κ.___________, ______________

Α.Φ.Μ. : _____________________________, Δ.Ο.Υ. Περιοχής __________________.

ΚΑΤΑ

Του κ. Προκόπη Παυλόπουλου, Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, ως Ρυθμιστή του Πολιτεύματος και ως καθ' ύλην υπευθύνου, στο να διασφαλίζει και να περιφρουρεί την ορθή εκτέλεση του κυβερνητικού έργου, σύμφωνα με τους όρους του Συντάγματος και του νόμου, κατοικοεδρεύοντος στην Αθήνα, στο Προεδρικό Μέγαρο, στην Οδό Ηρώδου Αττικού αρ. 21,

ΕΥΘΥΝΟΜΕΝΟΣ  ΕΚ ΤΟΥ ΘΕΣΜΙΚΟΥ ΤΟΥ ΡΟΛΟΥ, ΩΣ ΕΧΩΝ ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ΤΟΝ Ν.4389/2016, ΗΤΟΙ ΩΣ ΕΧΩΝ ΣΥΝΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙ ΤΗΝ ΕΚΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΣΟΔΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΕΥΡΑΛΓΙΚΩΝ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΩΝ ΤΩΝ ΥΠΟΥΡΓΕΙΩΝ  ΣΤΗΝ «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΡΧΗ».

ΚΟΙΝΟΠΟΙΟΥΜΕΝΗ ΠΡΟΣ

1.        Τον κ. ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ,

2.        Την κ. ΕισαγγελEα ΑρεIου ΠAγου,

3.        Τον κ. ΠρOεδρο του ΑρεIου ΠAγου.

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ

Την καταγγελία της Συνταγματικής νομιμότητος και ισχύος, ως και  κάθε λογικής και ηθικής συνάφειας του Ν.4389/2016 και ειδικά αναφορικά με  οτιδήποτε αφορά την «ΙΔΡΥΣΗ», «ΥΠΑΡΞΗ» και «ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ» της «Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων», τον έλεγχο από το Δημόσιο, τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις των Λειτουργών αυτής κ.λ.π, όπως αυτός δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ/Αρ.Φ. 94/ 27.05.2016.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Σε ένα Δημοκρατικό Πολίτευμα, Πηγή κάθε Εξουσίας είναι ο ίδιος ο Λαός, στο όνομά του οποίου και με γνώμονα το συμφέρον αυτού και του Έθνους, ασκείται κάθε Λειτουργική αρμοδιότητα του Κράτους, όπως επ' ακριβώς καθορίζεται στο Σύνταγμα.

Συνεπώς, η Ευθύνη των Κρατικών Εκτελεστικών Λειτουργών απέναντι στον Πολίτη, αποτελεί αναγκαία και αυτονόητη συνθήκη κάθε Δημοκρατικού Πολιτεύματος, η οποία επιβάλλεται να ελέγχεται, από μια ιεραρχικά και λειτουργικά ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, ως θεματοφύλακας των επιταγών του Συντάγματος.

Οι Νόμοι οφείλουν να κείνται εντός των ορίων του Εθνικού Συντάγματος, καθώς και των Διεθνώς αναγνωρισμένων Κανόνων και Αρχών, που προστατεύουν το Δίκαιο και τον άνθρωπο, τη Θέση και την Αξία αυτού, σε σχέση με τη Νομοτέλεια.

Οι φέροντες την ψήφο εμπιστοσύνης του Κυρίαρχου Λαού, Πρόεδρος, Πρωθυπουργός, Υπουργοί, οι έχοντες την Εκτελεστική Αρμοδιότητα, οι Βουλευτές έχοντες τη Νομοθετική Αρμοδιότητα, κ.ο.κ. από κοινού και ανεξάρτητα, ενεργούντες, ως οι πληρεξούσιοι διαχειριστές εκτελεστικοί λειτουργοί και νομοθέτες της Δημόσιας Κεντρικής Διοίκησης, ως οι προστάτες των Συνταγματικών Δικαιωμάτων των πολιτών, στα πλαίσια των κατά το Σύνταγμα ανατεθεισών προς αυτούς αρμοδιοτήτων, έχουν ορισμένα υπό όρους δικαιώματα και αντίστοιχα συγκεκριμένες υποχρεώσεις - καθήκοντα (κατά τη νομική άποψη ως Σχετικά και Απόλυτα καθήκοντα και κατά την κοινωνική ως Νόμιμα, Ηθικά και Πολιτικά καθήκοντα).

Η εκχωρηθείσα από τον Εντολέα Λαό προς τον Εντολοδόχο Δημόσιο Λειτουργό πληρεξουσιότητα, έχει ως απόλυτο σκοπό την εξυπηρέτηση και τη διαφύλαξη καταρχήν του Εθνικού Δικαίου και στη συνέχεια των Κανόνων Διεθνούς Δικαίου, υπό τις προϋποθέσεις του Συντάγματος και στα πλαίσια της δικαιοδοσίας που τους εκχωρήθηκε εκ του Εντολέα Κυρίαρχου Λαού.

Οι Πληρεξούσιοι του Εντολέα Λαού, Λειτουργοί της Δημόσιας Κρατικής Διοίκησης, οφείλουν και δεσμεύονται να διατηρούν και να σέβονται τον απαραβίαστο πυρήνα των Συνταγματικών υποχρεώσεων άσκησεως των καθηκόντων τους έναντι του Πολίτη, όπως αυτά καταγράφησαν, οριοθετήθησαν, επικυρώθησαν και θεσμοθετήθησαν στο Σύνταγμα, το οποίο αποτελεί τον Εγγυητή της ΕΝΝΟΜΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΤΟΥ ΕΝΤΟΛΕΑ ΠΟΛΙΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΝΤΟΛΟΔΟΧΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ, με σκοπό τη διαφύλαξη της διαρκούς και απρόσκοπτης λειτουργίας του Δημοκρατικού Πολιτεύματος.

Η εντολή που δίδεται δια της ψήφου του Κυρίαρχου Λαού / Πολίτη Εντολέα, δηλαδή του Θεμέλιου λίθου του Πολιτεύματος - Δικαιούχου, είναι αδιαμφισβήτητη, αδιαπραγμάτευτη, υποχρεωτική και απαιτητέα εκτελεστή πράξη και η μη εκτέλεση αυτής, δεν εμπίπτει στα Συνταγματικά Δικαιώματα του Εντολοδόχου Διοικητικού μηχανισμού του Δημοσίου.

Κάθε θεμελιώδες δικαίωμα, η διάκριση των παρεχομένων εξουσιών  και οι Οριοθετήσεις που προσδιορίζουν τα όρια άσκησης των δικαιωμάτων και την εκτέλεση των καθηκόντων των Κρατικών Λειτουργών (μηδενός εξαιρουμένου), είναι πλήρως ορισμένα, συγκεκριμένα και οριοθετούμενα ΕΚ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ και σε καμία περίπτωση δεν είναι γενικά και απεριόριστα, ήτοι όλα τα δικαιώματα των Κρατικών Λειτουργών όπως και των Πολιτών, ΡΗΤΑ ΡΥΘΜΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΘΟΛΙΚΑ ΚΑΙ ΟΡΙΟΘΕΤΟΥΝΤΑΙ, ΓΕΝΙΚΑ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ εκ του Συντάγματος.

Οι εκ του Συντάγματος οριοθετήσεις των δικαιωμάτων λοιπόν, διαχωρίζουν την επιτρεπόμενη από την απαγορευμένη περιοχή, διακρίνουν την επιδοκιμαζόμενη από την αποδοκιμαζόμενη συμπεριφορά και τέλος απαγορεύουν την υπέρβαση των ορίων της άσκησης των δικαιωμάτων, των καθηκόντων και των υποχρεώσεων. Σε περίπτωση υπέρβασης, υπάρχει παραβίαση που αποδοκιμάζεται από το Δίκαιο, τιμωρείται άμεσα με κυρώσεις ή και φέρει μέχρι και απώλεια του ίδιου του δικαιώματος. Σε συνέχεια των ανωτέρω, το Άρθρο 52 Σ. δηλώνει «Η ελεύθερη και ανόθευτη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης, ως έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας, τελεί ΥΠΟ ΤΗΝ ΕΓΓΥΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ, που έχουν ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΝΑ ΤΗ ΔΙΑΣΦΑΛΙΖΟΥΝ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ. Νόμος ορίζει τις ποινικές κυρώσεις κατά των παραβατών της διάταξης αυτής».

Στα άρθρα 1, 2, 4 (παράγραφος 1 και 5), 5 σε συνδυασμό με το άρθρο 25, Άρθρο 20 (παράγραφος 1), 36 (παράγραφος 2), 73 (παράγραφοι 1, 2, 3 & 5), 76 (παράγραφος 7),  78 καθώς και το Άρθρο 120, του Συντάγματος 1975/1986/2001/2008, τίθενται τα θεμέλια του Φορολογικού Δικαίου αλλά ορίζονται οι Γενικές Υποχρεώσεις σεβασμού αυτού. Οι υπερνομοθετικές αυτές αρχές διασφαλίζουν τις αρχές του Κράτους Δικαίου και του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου μέσα στην Πολιτεία και η ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΑΥΤΩΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ο ανώτατος άρχοντας του Ελληνικού κράτους.

Κατά την άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, έχει ρόλο ρυθμιστή του Πολιτεύματος και θεσμικού πολιτειακού – συνταγματικού θεματοφύλακα.

Αναλαμβάνοντας τα καθήκοντα του δίνει όρκο: «Ορκίζομαι ... , να φυλάσσω το Σύνταγμα και τους νόμους, να μεριμνώ για την πιστή τους τήρηση, να υπερασπίζω την Εθνική Ανεξαρτησία και την Ακεραιότητα της Χώρας, να προστατεύω τα Δικαιώματα και τις Ελευθερίες των Ελλήνων και να υπηρετώ το Γενικό συμφέρον και την πρόοδο του Ελληνικού Λαού». Τα παραπάνω λόγια  του όρκου που δίνονται στην Βουλή, καθιστούν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, θεσμικά υπεύθυνο δια την ασκούμενη πολιτική της Κυβερνήσεως και όχι απλά ένα θεσμικό διακοσμητικό στοιχείο.

Η υποχρέωση του προς την κοινοβουλευτική πλειοψηφία που τον εψήφισε, ουδόλως τον απαλλάσσει από τις κρίσιμες και ουσιαστικές ευθύνες που ανέλαβε ως Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας δια την εξυπηρέτηση  του Γενικού συμφέροντος και την πρόοδο του Ελληνικού Λαού, της φύλαξης του Συντάγματος και της υπεράσπισης της Εθνικής Ανεξαρτησίας της χώρας.    

Ρητά επίσης θεσπίζεται στο Σύνταγμα, ο περιορισμός ως προς την άσκηση της Εθνικής κυριαρχίας στο Άρθρο 28 § 3:  «H Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα, με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, σε περιορισμούς ως προς την ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ, ΕΦΟΣΟΝ ΑΥΤΟ ΥΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ, ΔΕΝ ΘΙΓΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΟΡΟ ΤΗΣ ΑΜΟΙΒΑΙΟΤΗΤΑΣ».

Είναι γεγονός, ότι οι εξουσίες του προέδρου της Δημοκρατίας με τις τελευταίες Συνταγματικές Αναθεωρήσεις, έχουν περιοριστεί αρκετά, η αρχή όμως της προσυπογραφής των πράξεων του Προέδρου ισχύει μέχρι σήμερα έτσι όπως καταγράφεται στο άρθρο 35 παρ. 1.

Δια την καλή ή την κακή εκτέλεση των καθηκόντων του, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, φέρει την απόλυτη ευθύνη και θα κριθεί εκ του αποτελέσματος, υπό τις προϋποθέσεις που θέτει το άρθρο 49 §1& 2, 3 / Κεφ. 3/ Σ, στο οποίο απαιτείται η παρέμβαση και η απόφαση της Βουλής. Εκ του ιδίου άρθρου, δηλώνεται ευθαρσώς ότι ευθύνεται δια το απαράγραπτο έγκλημα της «Εσχάτης Προδοσίας» κατ’ άρθρον 134 Π.Κ και δια της «από Πρόθεση παραβίασης του Συντάγματος» και δι' αυτά δεν υπάρχει Ασυλία, αντιθέτως, το έγκλημα της Εσχάτης Προδοσίας είναι Αυτόφωρο Κακούργημα και Διαρκές Έγκλημα-άρα και «διαρκές αυτόφωρο»- για την δίωξη και ΔΕΝ απαιτείται άδεια από την Βουλή, κατά το άρθρο 62 εδ.4 Συντ.

Ακόμα και η οιαδήποτε πιθανή ασυλία των Βουλευτών και Κρατικών Λειτουργών έναντι του Συντάγματος, έχει προνοηθεί από τον Νομοθέτη, μόνο ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΘΗΚΟΝΤΩΝ ΤΟΥΣ, ΔΕΝ ΚΕΙΝΤΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΟΡΙΩΝ ΑΥΤΟΥ.

Ακόμα εξίσου ισχυρό, το Άρθρο 103/ κεφ. Β § 1, δηλώνει ότι «Οι Δημόσιοι Υπάλληλοι, είναι εκτελεστές της Θέλησης του Κράτους και Υπηρετούν το Λαό, οφείλουν πίστη στο Σύνταγμα και αφοσίωση στην Πατρίδα». Στην § 3 δε, ορίζεται ότι «Οργανικές Θέσεις μπορούν να πληρούνται με προσωπικό που προσλαμβάνεται με σχέση ιδιωτικού Δικαίου. Νόμος ορίζει τους όρους για την πρόσληψη, καθώς και τις ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΕΣ ΕΓΓΥΗΣΕΙΣ τις οποίες έχει το προσωπικό που προσλαμβάνεται».

Ειδικότερα κατά το άρθρο 35 § 1, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, εκφράζει την Κρατική βούληση και παράγει κανόνες Δικαίου με Πράξεις, οι οποίες ονομάζονται Προεδρικά Διατάγματα, μόνο υπό την προϋπόθεση ότι συμπράττει και συνυπογράφει ο αρμόδιος ή οι αρμόδιοι υπουργοί. Εάν τα Προεδρικά Διατάγματα δεν προσυπογραφούν και δεν δημοσιευθούν στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, δεν υπάρχουν. Πριν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπογράψει την οιαδήποτε πράξη, προβαίνει σε έλεγχο νομιμότητας κατά το οποίο μπορεί να αρνηθεί να τον υπογράψει αν υπάρχει κάτι ελεγχόμενο, δηλαδή, ελέγχει εάν το σχέδιο είναι προφανώς παράνομο και εκφράζει την άποψή του στον αρμόδιο υπουργό. Εάν ο  τελευταίος επιμείνει τότε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να αρνηθεί να υπογράψει, εφόσον η άρνησή του δεν συνεπάγεται ποινικές ευθύνες.

Επίσης η έκδοση και δημοσίευση του νόμου, αποτελούν δέσμια αρμοδιότητα του Προέδρου, δηλαδή υποχρεούται να προβεί σε αυτές, με εξαίρεση όταν κρίνει ότι υπάρχει θέμα αντισυνταγματικότητας οπότε αναπέμπει το ψηφισμένο νομοσχέδιο στη Βουλή.

Αναπομπή νόμου ψηφισμένου από την Βουλή [Άρθ.42 παρ.1 εδ.β], κατά το οποίο, ο ΠτΔ ασκεί αυτή την αρμοδιότητα ως παράγων της νομοθετικής λειτουργίας. Συγκεκριμένα, ο Πρόεδρος έχει την δυνατότητα να αναπέμπει στην Ολομέλεια της Βουλής, ψηφισμένο νομοσχέδιο (ή ψηφισμένη πρόταση νόμου), μέσα σε έναν μήνα από την ψήφισή του, εκθέτοντας και τους λόγους της αναπομπής. Στην περίπτωση της αναπομπής ο Πρόεδρος ελέγχει κατά πόσον το ψηφισμένο νομοσχέδιο (ή ψηφισμένη πρόταση νόμου) είναι συνταγματικό. Δηλαδή, στην περίπτωση που κρίνει ότι είναι αντισυνταγματικό αρνείται να προχωρήσει στην έκδοση και δημοσίευση και ασκεί το δικαίωμα αρνησικυρίας που διαθέτει.

Η ευχέρεια με το δικαίωμα αρνησικυρίας (veto) που διαθέτει ο ΠτΔ σημαίνει ότι η Ολομέλεια της Βουλής οφείλει να εξετάσει εκ νέου το νομοσχέδιο και είναι μόνο αναβλητικό. Και βέβαια το δικαίωμα αρνησικυρίας είναι μόνο   αναβλητικό, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απαλλάσσεται της ευθύνης της υπερψήφισης αντισυνταγματικού νόμου, ή διατάγματος από τον όρκο που έχει δώσει δια την διαφυλάξει και τήρηση του συντάγματος. Εκτός της  τυπικής νομιμότητας, όχι μόνο διαθέτει το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να ελέγχει ψηφισμένο νομοσχέδιο ή πρόταση νόμου επί της ουσίας των διατάξεών του και τελικά προκειμένου να ψηφισθεί αντισυνταγματικός νόμος με την υπογραφή του υπάρχει και η παραίτηση;

Πως είναι δυνατόν να φέρει την υπογραφή του ανωτέρου  πολιτειακού παράγοντα ένας αντισυνταγματικός νόμος ο οποίος ενδεχομένως να υποκρύπτει  και στοιχεία εσχάτης προδοσίας χωρίς να φέρει ακέραια την ευθύνη για την προσυπογραφή του;

Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας συνταγματικά μπορεί να διωχθεί για λειτουργικά του καθήκοντα :  

α) εσχάτη προδοσία

β) για εκ προθέσεως παραβίαση του Συντάγματος.

Εσχάτη προδοσία υπάρχει, όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, χρησιμοποιώντας την ιδιότητά του και τις εξουσίες ή μη, κάνοντας χρήση των εξουσιών του που του παρέχονται από το Σύνταγμα, κατέλυσε ή μετέβαλε ή προσπάθησε να καταλύσει με την ( βία) το πολίτευμα της χώρας.

Εκ προθέσεως παραβίαση του Συντάγματος υπάρχει όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προβαίνει ηθελημένα σε έκδοση πράξης, σε ενέργεια ή σε παράλειψη, που είναι αντίθετη με επιτακτική διάταξη του Συντάγματος, από αυτές που αναφέρονται στις αρμοδιότητες που ασκεί ο Πρόεδρος ατομικά και χωρίς διακριτική ευχέρεια, με συνέπεια την σοβαρή διατάραξη της λειτουργίας του πολιτεύματος.

Η ευθύνη του Προέδρου για τις ανωτέρω πράξεις είναι πολιτική, αστική και ποινική. Η πολιτική ευθύνη, δηλ. η έκπτωση από το αξίωμα, συνάγεται από τις διατάξεις των άρθρων 32 παρ.1 εδ.β και 49 παρ.4. Η ποινική και αστική ευθύνη προκύπτει από το άρθρο 49.

Τα αποτέλεσμα της ασκούμενης Δημοσιονομικής πολιτικής ενώ θα έπρεπε να συμβάλλουν θετικά ως προς μια ορθολογιστική και ισορροπημένη λειτουργία και ανάπτυξη της οικονομίας του κράτους μου, είναι  καταστροφικά για ολόκληρη την κοινωνία.

Η δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας μας καθιστά άκρως κρίσιμη την οικονομική πολιτική και ιδιαίτερα την δημοσιονομική που είναι στην απόλυτη  ευθύνη της κυβέρνησης  μετά  την εντολή που έδωσε ο Ελληνικός λαός στις τελευταίες εκλογές να την παράξει και του Προέδρου της Δημοκρατίας που εψήφισε η κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Σύμφωνα με τα ανωτέρω οι πράξεις, όλων όσων ασκούν την δημόσια εξουσία υπόκεινται σε έλεγχο για ποινικές ευθύνες.

Στα πλαίσια των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων της εκάστοτε Κυβερνήσεως, κείται πρωτίστως, η χάραξη και η εκτέλεση της   οικονομικής πολιτικής, η οποία αποτελεί το βασικότερο μέρος της Γενικής κυβερνητικής πολιτικής μιας χώρας, επειδή ασκείται επηρεάζοντας καθοριστικά και ολοκληρωτικά το οικονομικό γίγνεσθαι. Ο Πρωταρχικός παράγοντας στην άσκηση οικονομικής πολιτικής, είναι η δημοσιονομική πολιτική, ως η διαχείρισης των οικονομικών του δημοσίου που ακολουθείται, με αυξομείωση των φόρων (άμεσων ή έμμεσων), όπως και η αυξομείωση των δημοσίων δαπανών, ανάλογα με τις επιλογές της κυβερνητικής ηγεσίας, δια την οποία η ίδια είναι εξ' ολοκλήρου και απολύτως υπεύθυνη. Αυτό καθιστά την κυβέρνηση απολύτως υπεύθυνη δια την οικονομική κατάσταση της χώρας.

Λεκταίον ότι, ο προσδιορισμός, όσο και η βεβαίωση και η είσπραξη των φόρων και των λοιπών δημοσίων εσόδων, οριοθετούνται επακριβώς Συνταγματικώς, με αποτέλεσμα κάθε απόκλιση δια νόμου, να καθίσταται ανεπίτρεπτος, ως αντισυνταγματική τοιαύτη.

Η δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας μας, καθιστά άκρως κρίσιμη την οικονομική πολιτική και ιδιαίτερα την δημοσιονομική, η οποία είναι στην απόλυτη ευθύνη της κυβερνήσεως μετά την εντολή που έδωσε ο Ελληνικός λαός, στις τελευταίες εκλογές να την παράξει και του Προέδρου της Δημοκρατίας που εψήφισε η κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα ανωτέρω αδιαμφισβήτητα δεδομένα, αναφορικά με την άσκηση των εκτελεστικών Σας αρμοδιοτήτων και των συνεπαγομένων ευθυνών σας, θέλω να μου απαντήσετε ρητώς  στα ακόλουθα ερωτήματα:

1.            Ρητώς ερωτώ Υμάς Κύριε Πρόεδρε, με δεδομένη την προσυπογραφή σας επί του εν λόγω Νόμου και της αποστολής του προς το Εθνικό Τυπογραφείο, δεν συνομολογήσατε την συνταγματική του νομιμότητα, ή αν διαφωνήσατε, πότε αναπέμψατε αυτό και με ποιες παρατηρήσεις, ως προβλέπεται εκ των σαφώς προσδιοριζομένων εις το Σύνταγμα αρμοδιοτήτων Σας;

2.        Με ποιο συνταγματικό νομικό ή λογικό ή ηθικό πλαίσιο  ψηφίστηκε από το Ελληνικό κοινοβούλιο ο νόμος 4389/ 16 Άρθ.1§1 περί συστάσεως Ανεξάρτητης  Διοικητικής Αρχής, με την επωνυμία «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΡΧΗ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΣΟΔΩΝ», εφεξής αναφερομένη ως η «ΑΡΧΗ», η οποία αναλαμβάνει την Δημοσιονομική Πολιτική, που είναι αποκλειστική ευθύνη της εκλεγμένης από τον Ελληνικό Λαό Κυβερνήσεως και συνταγματικά υπόκειται σε ποινικό έλεγχο πεπραγμένων;

3.        Βάσει ποιων εκχωρηθέντων εκ του Συντάγματος δικαιωμάτων προς τους Κρατικούς Λειτουργούς, μεταβιβάστηκε η ανωτέρω αρμοδιότητα, η οποία δεν αποτελεί αρμοδιότητα μεταβιβάσιμη και μάλιστα ανέκκλητα σε τρίτους μη σχετικούς με την Εντολή του Λαού;

4.        Αφού καταρχήν, δια να εκχωρείς κάτι, πρέπει να το έχεις ή να το φέρεις ως δικαίωμα, πως δύνασθε δια νόμου, ήτοι δι' ενός υποδεέστερου θεσμικά κανόνα δικαίου, να εκχωρείτε ανεκκλήτως αρμοδιότητες, που Συνταγματικά, ήτοι κατά την κορωνίδα στην ιεραρχία του συστήματος Δικαίου, ουδέποτε είχαν προβλεφθεί ως τέτοιες, ήτοι ως ανέκκλητες, όπως Υμείς έχετε υπογράψει κατά το ν. 4389/  27.05.2016, Άρθρο 2 § 4;

5.        Με ποιο συνταγματικά νομικό ή λογικό ή ηθικό πλαίσιο ψηφίστηκε  από το Ελληνικό κοινοβούλιο ο νόμος 4389/ 16 Άρθ.1§1, η σύσταση της «Αρχής», χωρίς νομική προσωπικότητα, που σημαίνει χωρίς νομική υπαρξιμότητα, δια ποιόν λόγο δεν της αποδόθηκε είτε νομική μορφή Ν.Π.Δ.Δ. ή Ν.Π.Ι.Δ. και σε ποια νομική θεωρία, ποιού Κράτους, ποιού Πολιτισμού και ποιών οντοτήτων εδράζει η σύσταση Αρχών άνευ νομικής προσωπικότητος;

6.        Με ποιο συνταγματικά νομικό ή λογικό πλαίσιο ψηφίστηκε  από το  Ελληνικό κοινοβούλιο ο νόμος 4389/ 16 Άρθ.1§1, η σύσταση μιας «Αρχής», χωρίς νομική προσωπικότητα και προκρίθηκε η ασπίδωσή της, με πλήρη ασυλία των μελών της;

7.        Διατί στον συστατικό αυτής νόμο, ουδαμώς αναγράφεται η συγκεκριμένη διεύθυνση της έδρας της στην Αθήνα και διατί δεν έχει οριστεί αντίκλητος αυτής;;;

8.        Με δεδομένο, ότι Βάσει του Συντάγματος, οιοσδήποτε συνάπτει σχέσεις με το Ελληνικό Δημόσιο, θα πρέπει να παρέχει  τις αντίστοιχες ΕΓΓΥΗΣΕΙΣ, οι οποίες θα πρέπει να καλύπτουν επαρκώς το οποιοδήποτε ρίσκο και να διασφαλίζουν δια συγκεκριμένο χρόνο ακόμα και τον τρόπο άσκησης των ενεργειών αυτών, Απαντήστε μου.., τι εγγυήσεις έχουν δεσμευτεί υπέρ του κράτους, ξεχωριστά από τους «Λειτουργούς» και τους «Εμπειρογνώμονες» αλλά και από την ίδια την «Αρχή» ως Σώμα, δια την κάλυψη όλων των νευραλγικών αρμοδιοτήτων, αλλά και τον όγκο των χρημάτων, περιουσιών και άλλων, που εκχωρήθησαν υπό τον πλήρη έλεγχο της αγνώστου ταυτότητος, οντότητος, υπαρξιμότητος αυτής Άυλης νομικά «Αρχής»;

9.        Με το δεδομένο ότι οι Ανεξάρτητες Αρχές αποτελούν διοικητικό όργανο, στο οποίο η εκχώρηση κανονιστικής αρμοδιότητος, είναι συνταγματικά ανεπίτρεπτος, βάσει νομοθετικής εξουσιοδότησης, δυνάμει του άρθρου 78 & 4, δυνάμει ποιού νομικού, λογικού ή ηθικού πλαισίου δόθηκε δια του υπ’ αριθμ. 4389/ 2016 νόμου η εν λόγω αρμοδιότητα στην εν λόγω Ανεξάρτητη «Αρχή»; Πολύ περισσότερο που η ίδια η σύσταση και η λειτουργία της εν λόγω «Αρχής» δεν παρέχει κανένα εχέγγυο ως ανωτέρω δια τον τρόπον, που αυτή θα λειτουργήσει, καθ’ ότι καλύπτεται εν τη γενέσει της εκ πλήρους νομοθετικής, διοικητικής και οικονομικής αυτοτέλειας, χωρίς να υπόκειται είτε σε έλεγχο νομιμότητος, είτε σκοπιμότητος, εξ' οιουδήποτε Συνταγματικώς θεσμοθετημένου οργάνου και υποκειμένου εις έλεγχον;

10.   Με ποιο συνταγματικά νομικό ή λογικό ή ηθικό πλαίσιο ψηφίστηκε  από το  Ελληνικό κοινοβούλιο ο νόμος 4389/ 16 Άρθ.1 § 2, ο οποίος δίνει στην «Αρχή», χωρίς να ορίζεται ρητά υπέρ ποιού λειτουργεί, σε ποιόν αναφέρεται, από ποιόν ελέγχεται, ποιός δίνει το πλαίσιο της δημοσιονομικής πολιτικής που ακολουθεί και που λογοδοτεί σε αποτυχία της λειτουργίας της και με ποιες συνέπειες;

11.   Με ποιό Συνταγματικό δικαίωμα δόθηκε η άνευ όρων Ασυλία,  της Διοίκησης της «Αρχής» καθώς και των Εμπειρογνωμόνων, στο να ενεργούν πλήρως χωρίς ευθύνες και να λειτουργούν ΜΟΝΟ ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥΣ, ενώ τους εκχωρήθηκε μια τέτοια νευραλγικής σημασίας εκτελεστική αρμοδιότητα, άκρως συνυφασμένη με το Εθνικό/ Δημόσιο/ Γενικό συμφέρον κατ’ Άρθρο 3/ Υποκ. Β του ν. 4389;

12.   Με ποιό συνταγματικά, νομικό ή λογικό πλαίσιο, ψηφίστηκε από το  Ελληνικό κοινοβούλιο ο νόμος 4389/ 16 Άρθ.1 §2, ο οποίος δεν καθορίζει ρητά, ούτε τον τρόπο διαχείρισης των εισπραττομένων δημοσίων εσόδων, ούτε από ποιούς και τον τρόπο που αυτά τα κεφάλαια συλλέγονται και καταμετρώνται, ούτε το πως και που καταγράφονται, ούτε που καταλήγουν, ούτε τα περί των ειδικών λογαριασμών και των αντι-εγγυήσεων που δημιουργούνται έναντι αυτών, ούτε το ποιοί επικαρπώνονται τα παράγωγα και τις καταθέσεις αυτών των κεφαλαίων και των εγγυήσεων, ούτε το πώς διανέμονται, ούτε και τον τρόπο που αυτά θα επιστρέφονται - εάν επιστρέφονται - στο Κράτος, ούτε και το πως οι ως άνω ασάφειες εξυπηρετούν το Δημόσιο Συμφέρον και κατά ποιόν ακριβώς τρόπο;;;

13.   Δεδομένου ότι η ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΤΩΝ ΦΟΡΩΝ κατ’ άρθρα 1 παρ.3 και 26 Συντ.,   αποτελεί ΒΑΣΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ και της κυριαρχίας του Έθνους (Κράτους), οι οποίες, κατά τις εν λόγω συνταγματικές διατάξεις, ασκούνται αποκλειστικά από όργανο του Κράτους (ή νομικών προσώπων Δημοσίου Δικαίου) και όχι από ιδιώτες (βλ. Ολομ. ΣτΕ 1934/1988), ΠΩΣ ΣΥΝΥΠΟΓΡΑΨΑΤΕ ΤΗΝ ΕΚΧΩΡΗΣΗ ΜΙΑΣ ΤΕΤΟΙΑΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΝΕΚΚΛΗΤΩΣ  η οποία φέρει, κατ’ εξοχή, τον χαρακτήρα πράξεως ασκήσεως του πυρήνα της Δημόσιας Εξουσίας και η οποία πρέπει να εκδίδεται αποκλειστικά από όργανα της Εκτελεστικής Εξουσίας (ή νομικά πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου) σε μια «Αρχή» που όχι μόνον ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΣΤΕΝΟ ΠΥΡΗΝΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΑΛΛΑ  ΔΕΝ ΦΕΡΕΙ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΝΟΜΙΚΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ;

14.   Με ποιό συνταγματικά νομικό ή λογικό ή ηθικό πλαίσιο ψηφίστηκε  από το Ελληνικό κοινοβούλιο ο νόμος 4389/ 16 Άρθ.1 § 2, η «Αρχή», η οποία θα καθορίζει την δημοσιονομική πολιτική που περιλαμβάνουν τα Τελωνεία, την Υγεία, το Χημείο του Κράτους, θα γνωματεύει επί Δικαστηρίων και των Θεμάτων Ασφαλείας, θα ορίζει την μισθολογική-διοικητική πολιτική που έχει σχέση ιδιωτικού δικαίου, το ύψος των φόρων, την ανταποδοτικότητα αυτών και τις συνέπειες στην Ελληνική κοινωνία;

15.   Με ποιό συνταγματικά νομικό ή λογικό πλαίσιο ψηφίστηκε  από το  Ελληνικό κοινοβούλιο ο νόμος 4389/ 16 Άρθ.9 §1 η «Αρχή» χωρίς νομική ύπαρξη, να γνωμοδοτεί και να εισηγείται και να πρέπει να έχει σύμφωνη γνώμη για όλες τις οργανικές θέσεις των Ν.Π.Δ.Δ και των Ο.Τ.Α, Δικαστικών Αρχών, Ασφάλειας, και όλων των Δημοσίων Υπηρεσιών;

16.   Με ποιό συνταγματικά νομικό ή λογικό πλαίσιο ψηφίστηκε  από το  Ελληνικό κοινοβούλιο ο νόμος 4389/ 16 Άρθ.1 § 2 δια του οποίου μια «Αρχή», χωρίς νομική ύπαρξη θα καθορίζει την επενδυτική πολιτική, την αναπτυξιακή πολιτική, την χρηματοδοτική πολιτική, οι οποίες αποτελούν, εν κατακλείδι, βασικότατη συνθήκη δια την υπαρξιμότητα και την επιβίωση ενός Κράτους;

17.   Αφού η δημοσιονομική πολιτική και τα δημόσια έσοδα αποτελούν τον συστατικό και συνδετικό ιστό του Κράτους ως νομικού προσώπου δια την λειτουργία των διαχειριστικών αρμοδιοτήτων που του έχουν παραχωρηθεί εκ του Έθνους, παρακαλώ να μου απαντήσετε, εάν η  απώλεια αυτών των εξουσιών δεν αυτοαναιρεί την ύπαρξη, την έννοια και τον προορισμό του Κράτους;

18.   Πως διασφαλίζεται η συνέχεια και η αποτελεσματικότητα της Δημόσιας Διοίκησης, πως εξασφαλίζεται η διαφάνεια και η λογοδοσία και πως πραγματώνεται η φορολογική δικαιοσύνη και η φορολογική ισότητα, όπως ρητώς αναγράφεται στην αιτιολογική έκθεση του εν λόγω νόμου, όταν αυτή η άυλη οντότητα «Αρχή», μελετά, γνωματεύει, πράττει, ελέγχει η ίδια και ελέγχεται η ίδια, χωρίς δημόσιες κυρώσεις δια τον εαυτό της;

19.   Να μου αποδειχθεί, υποδειχθεί κατά ποιόν τρόπο η μη απονομή νομικής προσωπικότητος και η εκχώρηση σχεδόν όλων των νευραλγικών αρμοδιοτήτων και σχεδόν όλων των Υπουργείων, διασφαλίζει την παραμονή της εν λόγω «Αρχής» στον ΣΤΕΝΟ ΠΥΡΗΝΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, όπως άλλωστε αιτιολογείται στην εισηγητική έκθεση που συνοδεύει τον εν λόγω νόμο...

20.   Εάν η εκχώρηση, σε μία «Αρχή» χωρίς νομική ύπαρξη, όπως εις την «Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων», καθηκόντων Συνταγματικά καθορισμένων Κυβερνητικών Θεσμών δεν είναι κατάλυση Συντάγματος , τότε παρακαλώ ,αιτιολογείστε μου, τι είναι;

21.   Εάν η εκχώρηση, σε μία χωρίς νομική ύπαρξη, όπως την «Αρχή», διοικητικών καθηκόντων Συνταγματικά καθορισμένων Κυβερνητικών Θεσμών, δεν είναι παράδοση Εθνικής Κυριαρχίας τότε τι θα μπορούσε να είναι;

22.   Εάν δια της εν λόγω «Αρχής» δεν συστήνεται έναν νέο παράλληλο, ΑΦΑΝΕΣ - ΑΫΛΟ ΚΡΑΤΟΣ, το οποίο ΘΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ ΚΑΘΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΕΣΟΔΟ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΠΗΓΗ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΟ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ, ΗΤΟΙ ΘΑ ΑΡΧΕΙ ΑΦΑΝΩΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΡΧΕΤΑΙ, παρακαλώ απαντήστε μου διατί εκχωρούνται εις αυτό όλες σχεδόν οι νευραλγικές αρμοδιότητες, όλως σχεδόν των Υπουργείων, καθώς και όλα τα Δημόσια έσοδα αυτού από κάθε πηγή υλική ή άυλη;

ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΣΑΣ ΔΗΛΩΝΩ ότι

1.  Τελώντας εις επίγνωσιν των Δικαιωμάτων μου, όπως αυτά πηγάζουν εκ του Συντάγματος και των νόμων και ειδικότερα, του ότι :

     Κατά το Άρ. 10/ § 1 & 3 Σ και σε συνδυασμό με τo Άρ.4 του Ν.2690/ 1999,                  «Kαθένας ή πολλοί μαζί έχουν το δικαίωμα, τηρώντας τους νόμους του Kράτoυς, να αναφέρονται εγγράφως στις αρχές, oι οποίες είναι υποχρεωμένες να ενεργούν σύντομα κατά τις κείμενες διατάξεις και να ΑΠΑΝΤOΥΝ ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΜΕΝΑ σε εκείνον, που υπέβαλε την αναφορά, σύμφωνα με τo νόμo» « Η αρμόδια υπηρεσία ή αρχή ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ ΝΑ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΠΑΡΟΧΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ, ΙΔΙΩΣ ΒΕΒΑΙΩΣΕΩΝ, ΜΕΣΑ ΣΕ ΟΡΙΣΜΕΝΗ ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ, όχι μεγαλύτερη των 60 ημερών, όπως νόμος ορίζει. Σε περίπτωση παρόδου άπρακτης της προθεσμίας αυτής ή παράνομης άρνησης, πέραν των άλλων τυχόν κυρώσεων και έννομων συνεπειών, καταβάλλεται και ειδική χρηματική ικανοποίηση στον αιτούντα, όπως νόμος ορίζει»,

2.   Ως  Έλληνας Πολίτης με κληρονομική την Ελληνική Εθνική Ιθαγένεια, ως άμεσα επηρεαζόμενος/η, έχων ευθύ άμεσο έννομο συμφέρον, ως προς την ασκούμενη Δημοσιονομική Πολιτική, ΕΓΩ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΙ ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΩ ΚΑΙ ΥΜΕΙΣ ΥΠΟΧΡΕΟΥΣΤΕ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΤΕ ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΜΕΝΑ ΣΤΑ ΑΝΩΤΕΡΩ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΜΟΥ, ως διαχειριστές των παρ' Εμού εκχωρηθεισών αρμοδιοτήτων εις Υμάς.

     Ως  Έλληνας/Ελληνίδα Πολίτης με κληρονομική την Ελληνική Εθνική Ιθαγένεια, καθότι Ο ΕΝ ΛΟΓΩ ΝΟΜΟΣ ΔΕΝ ΣΥΝΑΔΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΜΟΥ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΛΟΓΙΚΗ Η ΗΘΙΚΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ, ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΔΕΧΘΩ ΤΟ ΝΟΜΟ 4389/ 2016, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΝΝΟΜΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΠΟΥ ΑΠΟΡΡΕΕΙ ΕΞ’ ΑΥΤΟΥ, ΩΣ ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ, ΠΕΡΑΝ ΠΑΣΗΣ ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΣ, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΘΟΥΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΑ ΤΑ ΑΝΩΤΕΡΩ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ.

ΕΠΙΦΥΛΑΣΣΟΜΕΝΟΣ/Η ΠΑΝΤΟΣ ΝΟΜΙΜΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΜΟΥ, ΑΠΟΡΡΕΟΝΤΟΣ ΕΚ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΕΛΩ ΕΝ ΑΝΑΜΟΝΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΩΣ ΑΝΩ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΜΟΥ.

Αρμόδιος Δικαστικός Επιμελητής να επιδώσει την παρούσα σε αυτούς που απευθύνεται προς γνώση τους και για τις νόμιμες συνέπειες


ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ 2
ΦΑΡΩΝ 136 ΚΑΛΑΜΑΤΑ
Email   e.sy.kalamatas2@gmail.com
ΤΗΛ. 27210-26938    ΚΙΝΗΤΟ.   6977-625844