Τέσσερις πρώην Ναζί στο τιμόνι των ΟΗΕ, ΕΕ, ΝΑΤΟ και NASA!

Αναρωτιέστε γιατί ο κόσμος πάει από το κακό στο χειρότερο, γιατί οι παγκόσμιοι θεσμοί θυμίζουν όλο και περισσότερο τους Ναζί στον τρόπου που λειτουργούν και αποφασίζουν, και γιατί όσα κατηγορούσαν τον Χίτλερ -όπως πχ ευγονική- στις μέρες μας γίνονται παγκόσμια σημαία και θρησκεία;

Η απάντηση είναι απλή: Οι Ναζί ήταν εδώ με τις ευλογίες της παγκόσμιας ελίτ, κάποια «κεφάλια» διασώθηκαν επίσης με τις ευλογίες της και η κληρονομιά τους συνεχίστηκε και συνεχώς ανθίζει!

Τέσσερα αξιωματούχοι της Ναζιστικής κυβέρνησης, όχι μόνο δεν βρέθηκαν υπόλογοι για τα εγκλήματα τους και την συμμετοχή τους στο Τρίτο Ράιχ, αλλά έπαιξαν και σημαντικό ρόλο κατέχοντας θέσεις κορυφής σε ΟΗΕ, ΕΕ, ΝΑΤΟ και NASA.

Walter Hallstein

Από τη συμμετοχή του στον Γερμανικό στρατό

Στην επίσημη ιστορία -που συνήθως χρηματοδοτεί η Κομισιόν- διαβάζουμε για το βιογραφικό του ευφυούς πρώτου Κομισιονάριου Βάλτερ Χάλσταϊν:

Ο Βάλτερ Χάλσταϊν ήταν ο πρώτος Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από το 1958 έως το 1967, ένας άνθρωπος ταγμένος στην ευρωπαϊκή ιδέα και από τους
κύριους υπέρμαχους της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Ως Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο Χάλσταϊν εργάστηκε για την ταχεία υλοποίηση της Κοινής Αγοράς. Δραστήριος, ενθουσιώδης και κάτοχος της τέχνης της πειθούς, έδωσε ώθηση στην ιδέα της ολοκλήρωσης ακόμη και μετά τη λήξη της θητείας του ως Προέδρου. Στη διάρκεια της θητείας του, σημειώθηκε σημαντική πρόοδος στη διαδικασία της ολοκλήρωσης. Ο άλλοτε υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας έγινε παγκοσμίως γνωστός για το «δόγμα Χάλσταϊν» ήδη στη δεκαετία του 1950, το οποίο διαμόρφωσε τη γερμανική εξωτερική πολιτική κατά τα επόμενα έτη και υποστήριζε βασικά τη σύνδεση της νεοπαγούς γερμανικής δημοκρατίας με τη Δυτική Ευρώπη.

Όντως ο Χάλσταϊν ξεκίνησε την ακαδημαϊκή του καριέρα στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης το 1920 και έγινε ο νεότερος καθηγητής Νομικής της Γερμανίας το 1930, σε ηλικία 29 ετών. Κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου υπηρέτησε ως Πρώτος Υπολοχαγός στον Γερμανικό Στρατό στη Γαλλία. Συνελήφθη από αμερικανικά στρατεύματα το 1944, πέρασε τον υπόλοιπο πόλεμο σε στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Κάποιοι ιστορικοί τον «ξεπλένουν» λέγοντας ότι ήταν υποχρεωμένος να υπηρετήσει στον Γερμανικό στρατό. Ωστόσο ο Χάλσταϊν ήταν μέλος -οικειοθελώς- σε μια σειρά ναζιστικών οργανώσεων, όπως η Ένωση Εθνικοσοσιαλιστών Γερμανών Νομομαθών (Nationalsozialistischer Rechtswahrerbund) ή η Ένωση Εθνικοσοσιαλιστών Νομικών (NSRB). Μέσω του οργάνου αυτού το ναζιστικό καθεστώς κατάφερε να καταστήσει τη δικαιοσύνη ένα αποτελεσματικό όργανο του μετά το 1933.

Επίσης είχε διοριστεί καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Ροστόκ ενώ σε χρόνο ρεκόρ έγινε κοσμίτορας στο τμήμα Νομικής. Πρόσφατα μάλιστα το αξιόλογο γαλλικό mediapart.fr έκανε σχετικό αφιέρωμα στον περίφημο ναζιστικό λόγο του μετέπειτα Γερμανού Κομισιονάριου όταν ήταν στο Πανεπιστήμιο του Ροστόκ. Το 1941 διορίστηκε Διευθυντής του Ινστιτούτου Συγκριτικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης.

Kurt Waldheim

Ο Βάλντχαϊμ (2ος από αριστερά), ο SS στρατηγός Artur Phleps (με χαρτοφύλακα) και άλλοι στο αεροδρόμιο της Ποντγκόριτσα στο Μαυροβούνιο κατά τη διάρκεια του Case Black, 22 Μαΐου 1943. Αυτή η φωτογραφία προκάλεσε πολλές αντιπαραθέσεις όταν δημοσιεύτηκε όσο ήταν υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές της Αυστρίας το 1986

Ο Κουρτ Γιόζεφ Βάλντχαϊμ υπήρξε Αυστριακός διπλωμάτης και συντηρητικός πολιτικός. Ήταν Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ από το 1972 μέχρι το 1981 και Πρόεδρος της Αυστρίας από το 1986 μέχρι το 1992.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 ήρθαν στο φως καταγγελίες για το κρυφό ναζιστικό παρελθόν του, την περίοδο 1938-1945, τις οποίες ο ίδιος αρνήθηκε. Μεταξύ άλλων, κατηγορήθηκε ότι διέταξε απελάσεις των Εβραίων της Θεσσαλονίκης (περ. 40.000) στο Άουσβιτς, κάτι που ως σήμερα παραμένει σημείο διαμάχης των ιστορικών.

Στις αρχές του 1941 ο Βάλντχαϊμ αποσπάσθηκε στη Βέρμαχτ και στάλθηκε στο ανατολικό μέτωπο, όπου υπηρέτησε ως διμοιρίτης. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους τραυματίσθηκε και αποχώρησε από το μέτωπο, όχι όμως και από την ενεργό υπηρεσία: Επέστρεψε σε αυτήν μετά την αποθεραπεία του, το 1942, και στάλθηκε στο βαλκανικό θέατρο επιχειρήσεων της Βέρμαχτ. Υπηρέτησε ως αξιωματικός – σύνδεσμος στη Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα για την Ομάδα Στρατιών Ε΄, την περίοδο 1942-45. Με την κατάρρευση της Ναζιστικής Γερμανίας το 1945 παραδόθηκε στους Βρετανούς στην περιοχή της Καρινθίας όπου είχε καταφύγει ο επικεφαλής του, στρατηγός Αλεξάντερ Λερ (Alexander Löhr), επιδιώκοντας χωριστή ανακωχή με τους Βρετανούς.

Ο Βάλντχαϊμ εισήλθε στην διπλωματική υπηρεσία της Αυστρίας στο τέλος του 1945. Από το 1948 ως το 1970 υπηρέτησε σε διάφορες διπλωματικές θέσεις ανά τον κόσμο και το 1970 έγινε μόνιμος αντιπρόσωπος της Αυστρίας στον ΟΗΕ. Στη θέση αυτή παρέμεινε μέχρι το 1971, οπότε ηττάται μεν στις προεδρικές εκλογές που πραγματοποιούνται στη χώρα του, στις οποίες ήταν υποψήφιος, αλλά το ίδιο έτος εκλέγεται Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ. Στη θέση αυτή επανεκλέγεται, παρά τις αντιρρήσεις που είχαν ήδη αρχίσει να προβάλλονται, και παραμένει μέχρι το 1986, οπότε και κερδίζει τις προεδρικές εκλογές στη χώρα του.

Λίγο αργότερα ο δημοσιογράφος Άλφρεντ Βορμ (Alfred Worm) του αυστριακού περιοδικού “Profil” αποκαλύπτει ότι ο Βάλντχαϊμ είχε υπηρετήσει στη Θεσσαλονίκη την περίοδο 1942-43 και γνώριζε τις πράξεις αντιποίνων στις οποίες προέβαινε η Βέρμαχτ για να καταπνίξει τη δράση των Ελλήνων ανταρτών. Το Διεθνές Ιουδαϊκό Συνέδριο τον θεωρεί εγκληματία πολέμου, πράγμα που τον αναγκάζει να χαρακτηρίσει όλο το θόρυβο που είχε ξεσπάσει ως “κακόβουλη και ανυπόστατη πράξη”. Ο γνωστός διώκτης των Ναζί Σίμον Βίζενταλ συγκροτεί μια Διεθνή Επιτροπή Ιστορικών η οποία, ύστερα από έρευνες, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι “ο Βάλντχαϊμ δεν ήταν αναμεμιγμένος σε εγκλήματα πολέμου και… αν ορισμένα από αυτά υπέπεσαν στην αντίληψή του στα πλαίσια των καθηκόντων του, δεν ήταν σε θέση να αντιδράσει κατ’ αυτών“.

Ο Βάλντχαϊμ παρέμεινε Πρόεδρος της Αυστρίας ως το 1992. Πέθανε στις 14 Ιουνίου 2007 από καρδιακή προσβολή. Ήταν ο μακροβιότερος Αυστριακός πρώην Πρόεδρος και πρώην Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ.

Adolf Heusinger

Ο Χέιζινγκερ (μπροστά αριστερά) παρακολουθεί μια ενημέρωση με τον Αδόλφο Χίτλερ την 1η Ιουνίου 1942

Ο Χέιζινγκερ μπήκε στον Πρωσικό Στρατό το 1915, έγινε αξιωματικός το 1917. Το 1931 διορίστηκε στο προσωπικό επιχειρήσεων του Γραφείου Στρατευμάτων (Truppenamt) στο Υπουργείο του Reichswehr. Τον Αύγουστο του 1937, διορίστηκε στο Επιχειρησιακό Επιτελείο του επανιδρυθέντος Γενικού Επιτελείου Στρατού της Βέρμαχτ. Υπηρέτησε εκεί, προωθήθηκε σε αντισυνταγματάρχη στις 20 Μαρτίου 1939, και παρέμεινε σε αυτή τη θέση μέχρι τις 15 Οκτωβρίου 1940, όταν έγινε αρχηγός της.

Με το ξέσπασμα του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, ο Χέιζινγκερ βοήθησε στο σχεδιασμό επιχειρήσεων για τις εισβολές στην Πολωνία, τη Δανία, τη Νορβηγία και τη Γαλλία και τις Κάτω Χώρες. Προήχθη σε συνταγματάρχη την 1η Αυγούστου 1940, και έγινε αρχηγός των Operationsabteilung τον Οκτώβριο του 1940, καθιστώντας τον τον υπ’ αριθμ. τρία στην ιεραρχία σχεδιασμού του Στρατού, μετά τους στρατηγούς Franz Halder και Friedrich Paulus.

Από το 1945 έως το 1947, ο Χέιζινγκερ κατέθεσε κατά τη διάρκεια των δοκιμών της Νυρεμβέργης. Το 1950, έγινε σύμβουλος σε στρατιωτικά θέματα του Konrad Adenauer, του πρώτου καγκελαρίου της Δυτικής Γερμανίας. Υπηρέτησε στο Blank Office Amt Blank, το γραφείο με επικεφαλής τον Theodor Blank, το οποίο έγινε το Υπουργείο Άμυνας της Δυτικής Γερμανίας το 1955.

Με την ίδρυση της Bundeswehr των Ενόπλων Δυνάμεων της Δυτικής Γερμανίας το 1955, επέστρεψε στη στρατιωτική θητεία. Λίγο αργότερα, τον Ιούνιο του 1957, προήχθη σε στρατηγός και ονομάστηκε ο πρώτος Γενικός Επιθεωρητής της Bundeswehr (Generalinspekteur der Bundeswehr), και υπηρέτησε με αυτήν την ιδιότητα μέχρι τον Μάρτιο του 1961. Τον Απρίλιο του 1961, διορίστηκε Πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ στην Ουάσινγκτον, όπου υπηρέτησε μέχρι το 1964 όταν αποσύρθηκε.

Wernher von Braun

Ο Φον Μπράουν με τον Φριτς Τοντ, ο οποίος χρησιμοποίησε την καταναγκαστική εργασία για μεγάλα έργα σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη. Ο Φον Μπράουν φοράει το σήμα του ναζιστικού κόμματος στο πέτο του κοστουμιού του.

Ο Βέρνερ φον Μπράουν ήταν φυσικός και μηχανικός, και ήταν ο δημιουργός του πυραύλου Α4 (Aggregat-4), ο οποίος ήταν μέρος της σειράς πυραύλων που σχεδίασε και κατασκεύασε για λογαριασμό της ναζιστικής Γερμανίας στο διάστημα 1933–1945. Ο A4 έγινε γνωστός ως V-2 (Vergeltungswaffe 2, στα γερμανικά σημαίνει «όπλο της εκδίκησης») και χρησιμοποιήθηκε από το 1942 κυρίως στον πόλεμο της Γερμανίας κατά της Αγγλίας.

Μετά τη λήξη του πολέμου το 1945 ο φον Μπράουν και η ομάδα του υπήρξαν ανάμεσα στους δεκάδες Γερμανούς επιστήμονες που οι αμερικανικές δυνάμεις μετέφεραν στις ΗΠΑ ως μέρος της επιχείρησης «Paperclip» («Operation Paperclip»).

Διαβάστε σχετικά: Επιχείρηση Paperclip: Το Πρόγραμμα των μυστικών υπηρεσιών που έφερε τους Ναζί επιστήμονες στην Αμερική

Εκεί ανέλαβε τη διεύθυνση του τμήματος ερευνών βαλλιστικών βλημάτων ειδικής υπηρεσίας του αμερικανικού στρατού (White Sands Proving Grounds) στο Νέο Μεξικό, όπου και συνέβαλε ουσιαστικά στην ανάπτυξη των μέσων στην εξερεύνηση του διαστήματος. Το 1955 απέκτησε την αμερικανική υπηκοότητα.

Ο Φον Μπράουν υπήρξε ο κατασκευαστής των πυραύλων Jupiter C και Vanguard, με τους οποίους εκτοξεύθηκαν οι τεχνητοί δορυφόροι Explorer 1 και Explorer 3. Από το 1961 άρχισε, με την εποπτεία του φον Μπράουν, η κατασκευή των πυραύλων Saturn, που ήταν σχεδιασμένοι για να μεταφέρουν μεγάλα φορτία σε τροχιά και πέρα από την τροχιά της Γης. Το 1969 ο πύραυλος Saturn V, που έφερε το διαστημόπλοιο Απόλλων 11, μετέφερε στο διάστημα τους πρώτους αστροναύτες οι οποίοι, στις 20 Ιουλίου, προσεδαφίστηκαν και περπάτησαν στην Σελήνη. Ο φον Μπράουν αποχώρησε από τη NASA το 1972.

Όσο για τα «επιτεύγματα» της γενετικής, αλλά και τις ανεμογεννήτριες, θα πρέπει να ευχαριστείστε και πάλι τον Χίτλερ, αφού χάρη σε αυτόν κάποιοι συνεχίζουν την κληρονομιά του! πηγη