Η ώρα της συμφωνίας για την φύση
Ξεκίνησε και βρίσκεται σε εξέλιξη η 15η διάσκεψη του ΟΗΕ για την βιοποικιλότητα (COP 15) στο Μόντρεαλ του Καναδά, η σημαντικότερη μετά την διάσκεψη του ΟΗΕ για το περιβάλλον και την ανάπτυξη στο Ρίο το 1992.
Οι εργασίες της συνδιάσκεψης άρχισαν στις 05/12/2022 και θα τελειώσουν στις 17/12/2022 στην οποία καλείται η διεθνής κοινότητα να υιοθετήσει ένα νέο παγκόσμιο πλαίσιο για να αντιμετωπιστεί άμεσα και αποτελεσματικά η απώλεια της βιοποικιλότητας σε διεθνές επίπεδο.
Η διάσκεψη αυτή πραγματοποιείται σε μια κρίσιμη στιγμή για το μέλλον του πλανήτη μας καθώς οι επιστημονικές μελέτες έχουν αναδείξει με σαφήνεια ότι οι ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν οδηγήσει τον πλανήτη σε υποβάθμιση των οικοσυστημάτων, την εξαφάνιση ειδών και την αλλαγή του κλίματος.
Το νέο αυτό παγκόσμιο πλαίσιο θα πρέπει να περιλαμβάνει φιλόδοξους στόχους και δράσεις με απώτερο σκοπό την επίτευξη ενός κόσμου με περισσότερη φύση για την προστασία και διατήρηση τουλάχιστον του 30% του πλανήτη έως το 2030.
Ακούγεται ωραίο αλλά ως προσέγγιση έχει κάποια προβλήματα. δεν είναι μόνο θέμα χρηματοδότησης, αλλά θέμα ουσίας, ώστε να δημιουργηθεί μια θετική προς τη φύση οικονομία, αφού θα είναι φθηνότερο να την προστατεύσουμε παρά να την καταστρέψουμε. με ποιο τρόπο θα επιτευχθεί αυτό; με το να ανακαλύψουμε νέους τομείς κερδοφορίας.
Ο πρόεδρος της COP15 Χουάνγκ Ρουνκιου, κινέζος υπουργός οικολογίας και περιβάλλοντος, δήλωσε «η συνάντηση αυτή είναι η ευκαιρία μας να περάσουμε από την διαφωνία στην ομοφωνία, να σταματήσουμε αυτό το όργιο καταστροφής και να υπογράψουμε σύμφωνο ειρήνης με την φύση»
«Η ανθρωπότητα έχει γίνει όπλο μαζικής καταστροφής» προειδοποίησε ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες «εξαιτίας της απεριόριστης όρεξης μας για ανεξέλεγκτη και άνιση οικονομική ανάπτυξη»
Δεν υπάρχουν λοιπόν πια περιθώρια αδράνειας. Η COP15, η οποία βρίσκεται στη σκιά των COP για το κλίμα, είναι μια από τις τελευταίες ευκαιρίες για να σταματήσει ο πόλεμος κατά της φύσης. Η κρίση απώλειας βιοποικιλότητας και η κλιματική κρίση είναι παγκόσμιες, δεν γνωρίζουν σύνορα και επηρεάζουν όλες τις χώρες και όλους τους ανθρώπους ανεξάρτητα που ζουν. Περισσότερα από ένα εκατομμύριο είδη, ιδίως έντομα, απειλούνται τώρα με εξαφάνιση.
Εδώ και 10 εκατομμύρια χρόνια εξαφανίζονται με πρωτόγνωρο ρυθμό έως και το 40% των χερσαίων εκτάσεων της γης και θεωρούνται υποβαθμισμένες, σύμφωνα με την έκθεση του 2022 του ΟΗΕ (global land outlook).
Ο πληθυσμός της άγριας ζωής τις τελευταίες δεκαετίες μειώνεται δραματικά, διότι είναι πρώτη φορά που στοιχεία δείχνουν ότι μπορεί να ευθύνεται ο άνθρωπος.
Η επικεφαλής του περιβαλλοντικού προγράμματος του ΟΗΕ Ίνγκερ Άντερσεν δήλωσε «μόλις καλωσορίσαμε το 8ο δισεκατομμυριοστό μέλος της ανθρώπινης φυλής σε αυτόν τον πλανήτη. Πρόκειται φυσικά για μια υπέροχη γέννηση ενός μωρού. Αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι όσο περισσότεροι άνθρωποι υπάρχουν τόσο περισσότερο πιέζουμε την γη» αναφέρεται στον πέμπτο καβαλάρη της αποκάλυψης της βιοποικιλότητας και παρουσιάζει την ανθρώπινη δημιουργία ως επιθετικό είδος, το οποίο σχετίζεται κατ’ εξοχήν με την απώλεια της βιοποικιλότητας.
Κάθε μας δραστηριότητα η αγαθό που καταναλώνουμε έχει αντίκτυπο στη φύση. Για οτιδήποτε κι αν κάνουμε στη ζωή μας καταναλώνουμε πόρους της φύσης και παράγουμε απόβλητα. Αν αναλογιστούμε ότι η υπερκατανάλωση αποτελεί μια από τις βασικές αιτίες για την κλιματική κρίση, την απώλεια της βιοποικιλότητας αλλά και τον τεράστιο όγκο απορριμμάτων, τότε σίγουρα έχουμε σοβαρό λόγο να μειώσουμε τον ρυθμό με τον οποίο καταναλώνουμε τους φυσικούς πόρους. Έτσι μπορούμε να εξασφαλίσουμε την υγεία την δική μας και του πλανήτη για την ίδια μας την επιβίωση.
Ο πόλεμος της ανθρωπότητας ενάντια στη φύση είναι τελικά ένας πόλεμος εναντίον του εαυτού μας. οι κυβερνήσεις, όχι μόνο πρέπει να βάλουν τον πλανήτη στο δρόμο προς την ανάκαμψη αλλά ο χρηματοπιστωτικός τομέας και οι ιδιωτικές εταιρείες πρέπει επίσης να στραφούν σε ένα βιώσιμο επιχειρηματικό μοντέλο ώστε να επιτύχουν μια συνθήκη ειρήνης με την φύση, μια φιλόδοξη συμφωνία για την προστασία της βιοποικιλότητας.
Σε όλο τον κόσμο οι επιστήμονες και οι οικολογικές οργανώσεις μάχονται να σταματήσουν την καταστροφή στο οικοσύστημα που συντηρεί την ζωή. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί από την μια μέρα στην άλλη. Αλλά πρέπει να υπάρχουν συγκεκριμένοι στόχοι. Οι χώρες, χωρίς σημαντική κινητοποίηση κονδυλίων από διάφορες πηγές, δεν θα μπορέσουν να εφαρμόσουν μετρά προστασίας των φυσικών οικοσυστημάτων. Τα κράτη θα πρέπει να συμφωνήσουν σε τρόπους αποκατάστασης τους, διότι υποβαθμίζονται από την ανθρώπινη δραστηριότητα, να περιορίσουν την πλαστική ρύπανση και να μειώσουν τον κίνδυνο που ενέχουν έργα επιβλαβή για την βιοποικιλότητα.
Τον δικό τους αγώνα δίνουν και οι πληττόμενοι πληθυσμοί ιθαγενών, οι οποίοι αποτελούν μόλις το 5% του παγκόσμιου πληθυσμού και κατοικούν σε περιοχές που φιλοξενούν το 80% της βιοποικιλότητας του πλανήτη και εργάζονται εδώ και χρόνια για να αποτρέψουν την απώλεια της φύσης στα εδάφη τους.
Στη διάσκεψη, όλα τα μέρη πρέπει να συμφωνήσουν σε ένα παγκόσμιο πλαίσιο για την αποτελεσματική αναστροφή της απώλειας της βιοποικιλότητας, η οποία είναι κρίσιμη για την ζωή μας και την χάνουμε με επιταχυνόμενη ταχύτητα. Μπορεί να φθάσουμε σε ένα οριακό σημείο το οποίο να είναι αδύνατο η εξαιρετικά αυστηρό να ανατρέψουμε την απώλεια της φύσης, διακινδυνεύοντας καταστροφικές συνέπειες για τους ανθρώπους, τον πλανήτη και την οικονομία.
H βιοποικιλότητα δεν αφορά μόνο την προστασία των μελισσών και των δέντρων. πρόκειται για την διάσωση των συστημάτων υποστήριξης της ζωής μας. Υγιής βιοποικιλότητα σημαίνει υγιείς άνθρωποι, ασφάλεια τροφίμων και νερού. Η φύση είναι επίσης ο καλύτερος σύμμαχος μας στην αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης. Αν δεν αλλάξουμε πορεία, όλη η ανθρωπότητα θα τεθεί σε κίνδυνο.
Η αλλαγή πορείας θα γίνει την επόμενη μέρα όπου οι πολίτες θα γνωρίσουν ότι το περιβάλλον λειτουργεί κάτω από συνθήκες νομοτέλειας οι οποίες αποδίδουν έναν τεράστιο σεβασμό στο ανθρώπινο γένος και θα βιώσουν τις πιο άριστες συνθήκες σε πλήρη αφθονία. Ο απόλυτος σεβασμός προς το περιβάλλον μας αρχίζει με την επαφή που χρειάζεται ο άνθρωπος να έχει με αυτό.
Οι οικισμοί θα είναι προσαρμοσμένοι με σεβασμό στο περιβάλλον, θα γίνει σταδιακή αποσυμφόρηση των αστικών κέντρων και ενδυνάμωση της περιφέρειας. Ο άνθρωπος θα ξαναμάθει να αντιλαμβάνεται το περιβάλλον του, και θα τρέφεται μόνο με τους αυθεντικούς καρπούς της γης που έχουν δοθεί γι’ αυτόν. Το νερό, ως θείο δώρο, θα διανέμεται στους πολίτες μόνο με το κόστος διαχείρισης και μεταφοράς. Οι ενέργειες που θα παρασχεθούν προς τους πολίτες θα είναι απόλυτα συμβατές προς το περιβάλλον.
Ο πολίτης τελικά θα βιώσει πως λειτουργεί και θα γνωρίσει τι λύσεις υπάρχουν, διότι η εκδήλωση του σεβασμού μας προς το περιβάλλον σημαίνει και την απόλυτη ταύτιση με το περιβάλλον.
