Ποιος είναι αυτός που μπορεί να ιδιωτικοποιηθεί το ίδιο μας το ύδωρ;

Λίγο πριν την προκήρυξη των βουλευτικων εκλογών, του τριημέρου της αργίας της Καθαράς Δευτέρας, και έχοντας να διαχειριστεί το πολύνεκρο δυστύχημα των Τεμπών η κυβέρνηση με διαδικασία fast track κατέθεσε πολυνομοσχέδιο (263 αρθρων και 357 σελίδων ) που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση, το οποίο προβλέπει την ίδρυση Ρυθμιστικής Αρχής Υδάτων στην οποία περνά ο έλεγχος ύδρευσης και αποχέτευσης κατά παράκαμψη των επιταγών του Συντάγματος και αλλεπάλληλων αποφάσεων του ΣτΕ.

Ένα δε εκ των νομοσχεδίων που αφορά τις «ειδικότερες διατάξεις για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και την προστασία του περιβάλλοντος» περιείχε 143 άρθρα, διήρκεσε μόλις 4 μέρες μέσα στις οποίες περιλαμβάνεται το τριήμερο της αργίας της Καθαράς Δευτέρας.

Κατά παράβαση της σχετικής νομοθεσίας που ορίζει ότι η διαβούλευση επί των νομοσχεδίων διαρκεί 2 εβδομάδες, με προβλεπόμενη σύντμηση του ως άνω διαστήματος «για επαρκώς τεκμηριωμένους λόγους»

» Στην ουσία η κυβέρνηση άνοιξε το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση των υδάτων ύδρευσης και άρδευσης.»

Ως ιδιωτικοποίηση συχνά εννοείται η πλήρης ή σχεδόν πλήρης εκποίηση δημόσιων υπηρεσιών ή δημόσιων περιουσιακών στοιχείων στον ιδιωτικό τομέα, ακόμα και αν διατηρείται κάποιου είδους κρατική ρύθμιση ή εποπτεία.

Καταρχάς, είναι σαφές ότι η ιδιωτικοποίηση του νερού έχει ουσιαστικά ξεκινήσει έμμεσα από τις αρχές της νέας χιλιετίας όταν δημιουργήθηκαν –από τη συγχώνευση επιμέρους δημοτικών επιχειρήσεων– η ΕΥΔΑΠ στην περιοχή της πρωτεύουσας και η ΕΥΑΘ στην Θεσσαλονίκη και εισήχθησαν στο χρηματιστήριο. 

Η συγκυρία αυτή δεν είναι τυχαία καθώς συμπίπτει με την έκδοση της κοινοτικής οδηγίας της Ε.Ε. για το νερό, η οποία προωθούσε την ιδιωτικοποιηση του.

Ωστόσο, η κατά μέτωπο επίθεση ξεκινάει το 2012 με το δεύτερο μνημόνιο, αυστηρό προαπαιτούμενο του οποίου ήταν οι εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις. Με τη δημιουργία του ΤΑΙΠΕΔ και την εκχώρηση των εταιρειών ύδρευσης Αθήνας και Θεσσαλονίκης σε αυτό, η τότε συγκυβέρνηση, υλοποιώντας το πρόγραμμα διαρθρωτικής προσαρμογής, επιχείρησε να εκποιήσει το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών της ΕΥΑΘ («σκληρή» ιδιωτικοποίηση). Μάλιστα, οι εταιρίες Suez (που ήδη είχε το 5% της ΕΥΑΘ), Mekorot και ΕΛΛΑΚΤΩΡ ετοιμάζονται να αναλάβουν τη διοίκηση της εταιρείας.

Η αλλαγή που φέρνει το πολυνομοσχέδιο είναι ότι οι κρατικές αρμοδιότητες ρύθμισης και ελέγχου όλων των φορέων παροχής της δημόσιας υπηρεσίας ύδρευσης και αποχέτευσης της χώρας αφαιρούνται από το αρμόδιο υπουργείο και ανατίθενται στην ανεξάρτητη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) που μετονομάζεται σε Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων (ΡΑΑΕΥ).

Όμως, σε ό,τι αφορά στο νερό, ο τομέας παροχής των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης δεν μπορεί να ιδιωτικοποιηθεί, αφού κάτι τέτοιο απαγορεύεται εκ του Συντάγματος, όπως ρητά έχει κρίνει με σειρά αποφάσεων η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (1906/2014, 190/2022, 191/2022). 

Ετσι, υποχρεωτικά οι επιχειρήσεις ύδρευσης και αποχέτευσης υπόκεινται στον ευθύ και αποτελεσματικό έλεγχο του Δημοσίου, τουλάχιστον διά της κατοχής της πλειοψηφίας του μετοχικού τους κεφαλαίου από αυτό.

Η ΡΑΕ, όπως άλλωστε όλες οι ρυθμιστικές αρχές, δεν υπάγεται στην εποπτεία του Δημοσίου, έχει αποφασιστικές αρμοδιότητες και οι πράξεις της είναι εκτελεστές χωρίς να υπόκεινται σε κανενός είδους έλεγχο νομιμότητας ή σκοπιμότητας από τον αρμόδιο υπουργό. Ετσι, δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον δημόσιο έλεγχο που απαιτεί η νομολογία του ΣτΕ για τις υπηρεσίες υδροδότησης και αποχέτευσης, δεδομένου ότι είναι εξ ορισμού προορισμένη και οργανωμένη ώστε να ρυθμίζει τα ζητήματα που ανακύπτουν στον χώρο της αγοράς και του ανταγωνισμού.

Συνεπώς, η δημιουργία Αρχής για τα Υδατα προϋποθέτει την ύπαρξη «αγοράς υδάτων», που σήμερα δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ ΕΥΑΘ-ΕΥΔΑΠ-ΔΕΥΑ, λόγος για τον οποίο υποκρύπτεται η ιδιωτικοποίηση του νερού σε εθνικό και τοπικό επίπεδο αντίστοιχη με αυτή της ενέργειας.

Οπως προβλέπεται στο πολυνομοσχέδιο, για το έργο της η νέα ΡΑΕ θα επιβαρύνει οικονομικά τις Δημόσιες Επιχειρήσεις Ύδρευσης και Αποχέτευσης εισπράττοντας ποσοστό επί του ετήσιου κύκλου εργασιών τους και όχι επί των καθαρών κερδών τους. Και αυτό θα συμβαίνει ακόμη κι αν έχουν οικονομικές ζημιές, με χρήματα δηλαδή που θα επιβαρύνουν εν τέλει όλους τους χρήστες νερού. Αλλωστε, η Ρ.Α.Α.Ε.Υ θα προτείνει ακόμη και τη μέθοδο κοστολόγησης και τιμολόγησης και θα εγκρίνει τα τιμολόγια ελέγχοντας την «οικονομική αποδοτικότητα», ό,τι ακριβώς έκανε και με την ενέργεια.

Επιπλέον, η νέα ρυθμιστική αρχή θα έχει τη δυνατότητα να προτείνει συγχωνεύσεις υφιστάμενων ΔΕΥΑ, γεγονός που θέτει σε κίνδυνο τις ΔΕΥΑ που λειτουργούν χωρίς προβλήματα. Κι όλα αυτά θα γίνουν με την πρόσληψη μόλις τριών επιπλέον υπαλλήλων που, μαζί με τα 13 μέλη του Δ.Σ., θα αναλάβουν τον πλήρη έλεγχο, την εποπτεία και τη διαχείριση των ΔΕΥΑ.

Αυτή επιλογή θα μεταφέρει στους πολίτες και στις επιχειρήσεις υψηλό κόστος για να έχουν υπερκέρδη λίγοι, θα περιορίσει την πρόσβαση όλων στα βασικά αγαθά, όπως το νερό, θα αφαιρέσει περιουσία και αποφάσεις από τους δήμους»

Ευλόγως μας γεννάται η απορία προς τι τόση βιασύνη εν μέσω τριημέρου αργίας και έχοντας να διαχειριστεί η κυβέρνηση πολυεπίπεδα θέματα (εκλογές, δυστύχημα Τεμπών), ένα τόσο σοβαρό ζήτημα όπως το νερό το περνάει στα μουλωχτά. Ποιον ήθελε να πιάσει στον ύπνο? να υποθέσουμε ότι εκτελεί αυστηρώς τα μνημονιακα »προαπαιτούμενα» θέλοντας να το εντάξει ως »επιτυχια» στο προσωπικό της χαρτοφυλάκιο έχοντας ολοκληρώσει την επίτευξη των σχεδίων αυτών προβάλλοντας τις δεξιότητες των ικανοτήτων της προς ολοκλήρωση των στόχων.

Για να αντιληφθούμε το μέγεθος της σοβαρότητας θα πρέπει πρωτίστως να κατανοήσουμε πόσο ζωτικής σημασίας είναι το ίδιο το νερό, (ύδωρ) ως ένα από τα τέσσερα στοιχεία της φύσης και του κόσμου που μας περιβαλλει

Νερό το πιό κοινό στοιχείο που μας περιβάλλει, είναι εδώ από την αρχή που γεννήθηκε ο πλανήτης μας, εδόθη με αφθονία εκ της δημιουργίας εξ ου και ονομάζεται και υδρόγειος.

Το ποιος το τοποθέτησε από που ήρθε και γιατί; Ίσως μόνο το νερό έχει τις απαντήσεις.

Είναι το μοναδικό στοιχείο που υπάρχει σε τρεις μορφές υγρή, στερεά, αέρια.

Τίποτα στον κόσμο δεν είναι τόσο μαλακό και εύκαμπτο, παρ όλα αυτά τόσο δυνατό και κανείς δεν μπορεί να το υπερνικήσει.

Όλες οι ιδιότητες του είναι μοναδικές, κάτω από 0 βαθμούς διαστέλλεται και πάνω από 0 βαθμούς συστέλλεται, ως προς άλλες ουσίες που συστέλλονται και διαστέλλονται αντιθέτως, έχει την υψηλότερη επιφανειακή αντίσταση από όλα τα υγρά γιατί είναι το ισχυρότερο διαλυτικό της γης, αψηφά την βαρύτητα και αναρριχάται σε φλοιούς γιγαντιαίων δένδρων ενάντια σε δεκάδες βαθμούς ατμοσφαιρικής πίεσης, σε κλειστούς χώρους παράγει μεγάλες στάθμες πίεσης.

Ακόμα πιό σημαντική από την χημική του σύσταση είναι η μοριακή δομή του (εννοώντας πως οργανώνονται τα μόριά του) τα μόρια του νερού ενώνονται σε ομάδες που ονομάζονται συστάδες, αυτές οι συστάδες λειτουργούν σαν κύτταρα μνήμης και με αυτές το νερό καταγράφει τα πάντα σε σχεση με τον κόσμο γύρω του σαν κασέτα (ίσως ο μοναδικός ευκαμπτος υπολογιστής), το νερό παραμένει νερό αλλα η δομή του σαν νευρικό σύστημα αντιδρά σε καθε ερέθισμα.

Με ειδικά συγχρονα όργανα μέτρησαν οτι σε κάθε κύτταρο του νερού υπάρχουν 44.000 πάνελ πληροφοριών όπου κάθε ένα από αυτά είναι υπεύθυνο για τον τρόπο που αλληλεπιδρά με το περιβάλλον.

Η μοριακή δομή του ειναι το ΑΛΦΑ ΩΜΕΓΑ του νερού. Με πειράματα έχουν αποδείξει ότι το νερό επηρεάζεται από μαγνητικά, ηλεκτρομαγνητικά πεδία, διάφορα αντικείμενα, ανθρώπινη παρουσία και συναισθήματα, ξεκάθαρο δε ήταν ότι την μεγαλύτερη επιρροη είχαν τα ανθρώπινα συναισθήματα π.χ η αγάπη επηρεάζει το ύδωρ και ανεβάζει την ενέργειά του και το σταθεροποιεί, ενώ η επιθετικότητα αντιθέτως έχει δραματικές αλλαγές στο νερό.

Το νερό δέχεται και αποτυπώνει όλα τα εξωτερικά ερεθίσματα, θυμάται τα πάντα από το παρελθόν του, οποιαδήποτε ουσία αφήνει ίχνη στο νερό, αυτό το γνώριζαν οι πρόγονοι μας και χρησιμοποιούσαν ασημένια δοχεία για να μετατρέπουν το νερό σε φάρμακο, καθώς απομνημονεύει και αποκτά νέες ιδιότητες χωρίς να αλλαζει η χημική του σύσταση.

O άνθρωπος αποτελείται κατα 70% με 90% νερό ανάλογα την ηλικία που εχει, παρατηρούμε λοιπόν ότι παρουσιάζει ίδια δομή και σύσταση όπως και η υδρόγειος, γιά να διατηρήσει δε τις φυσικές λειτουργίες του χρειάζεται γύρω στα 2,5 λίτρα νερό την ημέρα το 1,5 το απορροφά από το δέρμα του όταν κάνει μπάνιο, και ο πλανήτης χωρίς την παρουσία του ύδατος δεν θα είχε ζωή.

Παλαιότερα ήταν δεδομένο ότι ένας οικισμός μπορεί να υπάρξει μόνο εάν υπήρχε φυσική πηγή νερού, σήμερα όπως έχουν δομηθεί οι κοινωνίες μπορούμε να μεταφέρουμε νερό χιλιάδες χιλιόμετρα με υψηλή πίεση.

Είναι από τα αδιαμφισβήτητα κοινώς εδραιωμένα δικαιώματα που έχει ο άνθρωπος στην (εξελιγμένη ) σημερινή κοινωνία το οποίο είναι αδύνατον να αντικατασταθεί, αποτελεί υποχρεωτική παράμετρο για την ύπαρξη της διαβίωσης, επιβίωσης, την δημόσια υγεία, την ασφάλεια, τον πολιτισμό και την εξέλιξη του ανθρώπου.

Χρόνια τώρα μολύνουν τα νερά, ρίχνοντας βιοχημικά ραδιενεργά κατάλοιπα και όχι μόνο, με αποτέλεσμα να αλλάζουν εκτος την ποιότητα του και την μνήμη του νερού. Αυτό έχει επίδραση στις ανθρώπινες κοινωνίες που ως τελικοί αποδέκτες τελούν υπό σύγχυση και φέρονται παρανοικά με ψυχικές διαταραχές προσανατολισμού και μνήμης (ο εγκέφαλος του ανθρώπου αποτελείται από 85% νερό).

Αντιλαμβάνεσαι τώρα άνθρωπε ποιον χτυπούν στην δομή σύσταση σύνθεση του, μεταβάλοντας δηλητηριάζοντας την δομή, σύνθεση, σύσταση του ίδιου του ΥΔΩΡ σου!!!!

Με την ιδιωτικοποίηση αυτού του ΑΓΑΘΟΥ* που η δημιουργία έδωσε σε αφθονία και είναι εδώ απ’ την απΑΡΧΗ του πλανήτη για όλα τα έμβια όντα, κανείς δεν το κατασκεύασε, ανακάλυψε. Ποιός μπορεί λοιπόν να το χρησιμοποιεί ως ειδος πλουτισμού, και ποιός τελικά θα μπορεί να ελέγχει την ποιότητα του ύδατος που θα παρέχεται στους πολίτες;

* αγαθός, άκακος και αγνός που ενεργεί με καλές και αγνές προθέσεις

Οφείλουμε και έχουμε την ευθύνη στον εαυτό μας, και στο κοινωνικό σύνολο και για τις γενιές που θα ακολουθήσουν, να το προστατεύουμε, να το σεβαστούμε και να τους κληροδοτήσουμε το ύδωρ απαλλαγμένο από κάθε αποστατική παρέμβαση, μετάλλαξη όπως ακριβώς μας το παρέδωσε η δημιουργία

Πρωτίστως να καθαρίσουμε “την τρικυμία εν κρανίω” από κάθε ψέμα και ανασφάλεια που μας προκαλεί φόβο και σύγχυση, (ψεύτικες επιθυμίες, ψεύτικες ανθρώπινες σχέσεις, ψεύτικες θεωρίες) με την επαναστατική αλήθεια που μέσα της κομίζει λογική, ανδρεία, ελευθερία, αρετή, δικαιοσύνη, ισότητα, αφθονία, αρμονία, αισθητική, ευδαιμονία, και το γνώθι σ’ αυτόν που είναι το ίδιο το ύδωρ μας, οι μνήμες μας.

Η ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ
ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΠΟΙΟ ΣΧΕΔΙΟ
ΕΝΤΑΣΣΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΠΟΙΟΝ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΕΧΟΥΜΕ