Τίποτα αυτονόητο χωρίς την δική μας συμμετοχή
Στους καιρους που διανύουμε χρειάζεται να αναδεικνύουμε τα αυτονόητα και να τα αναγνωρίζουμε.
Με αφορμή τα τελευταία λυπηρά γεγονότα του πολύνεκρου καταστροφικού σεισμού που έλαβε χώρα στην γείτονα και συγκλόνισε την υφήλιο, πήρξε και μιά ευχάριστη έκπληξη, η πόλη Ερζίν μέσα στο επίκεντρο δεν είχε καμία ανθρώπινη απώλεια, παρά μόνο μερικές ζημιές σε κτίρια, αυτό αποδόθηκε στην σωστή διαχείριση του δημάρχου Οκές Ελμάσογλου, ο οποίος σε θέματα παρατυπης πολεοδόμησης ήταν ανυποχωρητος.
Το «θαύμα» της Ερζίν: Η μόνη πόλη στο Χατάι που δεν έχει θρηνήσει ούτε έναν νεκρό
Η πόλη των 42.000 κατοίκων δεν έχει χάσει ούτε έναν άνθρωπο από ολική κατάρρευση κτιρίων
Οκές Ελμάσογλου ο δήμαρχος της Ερζίν δήλωσε χαρακτηριστικά:
«Το κτιριακό δυναμικό δεν διαμορφώθηκε μόνο στη δική μου περίοδο. Θέλω να πω ότι, από την πλευρά μου, δεν συμβιβάστηκα σε αυτό το θέμα με κανέναν τρόπο. Δεν επέτρεψα ούτε μία παράνομη κατασκευή. Λάβαμε μέτρα εναντίον όσων δεν συμβιβάστηκαν με τους κανόνες δόμησης της περιοχής. Πήραμε απόφαση κατεδάφισης και ενημερώσαμε την Εισαγγελία με συνοπτικές διαδικασίες για όσους έχτιζαν άναρχα».
Στοπ στις παράνομες κατασκευές από τον δήμαρχο της περιοχής. Χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας
Το αυτονόητο δεν έχει ανάγκη να το εξηγήσεις ή να το αποδείξεις, είναι από μόνο του αδιαμφισβήτητο, αφ΄εαυτού νοητό, υπακούει στον ηθικό νόμο, δεν επιβάλλεται, αλλά το επιβάλλει το εσωτερικό εγώ μας, είναι το ίδιο τό δίκαιο της φυσιολογίας μας.
Αποτέλεσε λοιπόν παγκόσμια είδηση και έκπληξη το γεγονός ότι ένας (ή έστω δύο ή τρεις ) έπραξαν το αυτονόητο για αυτό που ορίστηκαν να
εκπροσωπήσουν, το κοινό δίκαιο για το σύνολο που τους εμπιστεύτηκε την ασφάλεια και ευημερια του και αυτό το κρίνουμε εκ του αποτελέσματος.
Αρκεί λοιπόν και ΄΄Αν Ένας ΄΄πράξει το ορθόν το δίκαιον να κάνει τη διαφορά, ένα γράμμα απέχει απο την διαφθορά, αλλά μια ολόκληρη κοσμοθεωρία απόσταση απ’ την αντιμετώπιση καταστάσεων, μιά ολόκληρη στάση ζωής, σημαίνει συνείδηση, ακεραιότητα διαφάνεια, σε αντίθεση με αυτό που συνηθίσαμε να ζούμε στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Φτάσαμε να μετράμε την διαφθορά με ποσοστό, με δίχτυ, με πίνακες, στην δημόσια διοίκηση, στο τραπεζικό σύστημα, εκκλησία, δικαστικό σύστημα, υγεία, έχοντας επιδοθεί σε έναν παράλογο ανταγωνισμό ποιός θα λάβει το σκήπτρο του πρωταθλητή.
Ως διαφθορά ορίζεται η κατάχρηση ανατεθείσας εξουσίας προς ίδιον όφελος
Πως κατορθώσαμε τελικά και ενώ θεωρούμε αυτονόητο αυτούς που ορίσαμε ως άριστους να διαχειρίζονται την ζωή μας, συνεχώς να μας απογοητεύουν?
Γεγονός είναι ότι αυτό οφείλεται και σε μιά σειρά δικών μας παραλείψεων επαναλαμβανόμενων, δίνοντας συνεχόμενες ευκαιρίες στους ίδιους και ίδιους περιμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα.
Κατά παράδοξο τρόπο θεωρούμε αυτονόητο ότι είναι και αφορά το εαυτό μας και όχι το κοινός αποδεκτό το ηθικό, αποτέλεσμα να συντηρούμε ανύπαρκτες αξίες, βουλιάζοντας όλο και περισσότερο σε αντιαξιακό περιβάλλον αδίκου και ψευδαίσθησης.
Ψευδο Φιλοδοξίες, ψευτοιδεολυψίες ψεύτικα κατασκευασμένα γεγονότα που μας επιβάλλουν (καταστροφή περιβάλλοντος, απάνθρωπη διαβίωση, απομόνωση) και τα αναπαράγουμε άκριτα με την αδράνεια, την ανοχή, το βόλεμα στο άδικο, τα πάθη μας, την έπαρση, την απληστία, τον εγωισμό μας.
Άμοιροι των ευθυνών μας, χωρίς την δική μας μεταβολή (συμμετοχή) πώς περιμένουμε να αντιστρέψουμε τη πορεία κατάπτωσης χωρίς όρια στην άβυσσο του χάους;
Γιά να ανατρέψουμε, να αποκαταστήσουμε, να απεγκλωβιστούμε, και να ακυρώσουμε την καθοδική πορεία χρειάζεται να αναλάβουμε την ευθύνη ως άνθρωποι και πολίτες να αναγνωρίσουμε και επαναπροσδιορίσουμε τον χώρο μας, και την συμπαντική μας θέση, να συντονιστούμε με τις συχνότητες της αλήθειας του άξονα των αρχών και αξιών των ελλάνιων πρωτοκόλλων, γιά να βάλουμε τάξη στό χάος.
Τελικά τίποτα αυτονόητο χωρίς την δική μας συμμετοχή
